مرغ عاشق! نوحه خوان از سوز دل
ماتم گُل
مرغ عاشق، خسـته از هجران يار
مي‌سُرايد شعر غـــم بر شاخسار
شــبنم خونيـن گل بر سـاقه مانـد
بـرگ گـل، پـرپـر، ميــان ســبـزه‌زار
مـاتـــم آن نـوگــــل رعنـــــای بـاغ
بشـكند پشت رفيــقان بي‌شــمار
از پـرســتوی ســيه‌پـوشی غريـب
مي‌رســد هـر دم نويـدی از بهـــار
اشك باران، مي‌خورد بر بام عشق
عاشــقان، نوميد و تنهــا، بر كنــار
شــاخـه‌ها دست دعـا بر آسمــان
بـوتـه‌هـا سـجـده‌كنـــان و بي‌قـرار
مرغ عاشق! نوحه خوان از سوز دل
تـا قيـــامت، مـاتــم گــــل، زنـده‌دار
تير ماه ـ 1379
برگزیده از مجموعۀ شعر «مُهر مِهر». کافی، شهرام. ص 42.
+ نوشته شده در ساعت توسط شهرام کافی
|
□ اوّل کار سخن از احد آغاز کنم با دل بیدار و بگویم به تو از دور سـلامی، ز ره عشــق کـلامـی... تو گـلِ تازه جـوانم! بشــنو جانِ کـلامــم: « رخ معشـوق جمـالی ست که دلدار ندارد ره معشوق کمالی ست که هر یار ندارد.»… *